ساختار مولکولی-شیمیایی و تجزیه پذیری علف خشک یونجه ی استان کردستان به روش in situ

در این تحقیق تأثیر موقعیت جغرافیایی و توپوگرافی بر ارزش خوراکی علوفه خشک یونجه چین-دوم چهار منطقه مختلف استان کردستان (سنندج و کامیاران، بانه و مریوان، سقز و دیواندره و قروه، دهگلان و بیجار) بر اساس 1- آنالیز شیمیایی 2- مقدار انواع انرژی 3- کینتیک تجزیه پذیری پروتئین، ماده خشک و ماده آلی به روش کیسه های نایلونی (in situ) 4- تعیین ساختار مولکولی-شیمیایی به روش اسپکتروسکوپیftir بررسی شد. نتایج آنالیز شیمیایی نشان داد که بیشترین میزان ndf و adf و کمترین مقدار پروتئین خام مربوط به منطقه بانه و مریوان با کمترین ارتفاع از سطح دریا (1253 متر) و کمترین میزان دیواره سلولی و دیواره سلولی بدون همی سلولز مربوط به منطقه دهگلان، قروه و بیجار با بیشترین ارتفاع از سطح دریا بود (1920 متر). در بین مناطق مختلف، منطقه بانه و مریوان دارای کمترین مقدار انرژی قابل متابولیسم، انرژی قابل هضم و انرژی خالص بود. کینتیک هضم پروتئین یونجه به طور معنی داری تحت تأثیر ویژگی های آب و هوایی، توپوگرافی و موقعیت جغرافیایی قرار گرفت (05/0> p). بیشترین میزان تجزیه پذیری موثر پروتئین مربوط به منطقه دهگلان، قروه و بیجار با بیشترین ارتفاع از سطح دریا (1920 متر) و کمترین مقدار آن مربوط به منطقه بانه و مریوان با کمترین ارتفاع از سطح دریا (1253 متر) بود. بر خلاف پروتئین و ماده آلی، عوامل ذکر شده بر میزان تجزیه پذیری ماده خشک اثر معنی داری نداشتند. ساختار مولکولی-شیمیایی نمونه های یونجه مناطق مختلف استان کردستان که با استفاده از تجزیه کلاستر تعیین شد، تفاوتی با یکدیگر نداشتند و نمونه های مربوط به منطقه بانه و مریوان از لحاظ ساختارهای ذاتی آمیدi و آمیدii با سایر مناطق متفاوت بود. همچنین آنالیز اجزاء اصلی (pca) طیف آمیدi و آمیدii نمونه های مختلف نشان داد که بین مناطق مختلف استان از لحاظ اجزاء اصلی طیف آمیدi و آمیدii تفاوتی وجود ندارد.